ἱμάς
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | ἱμάς | οἱ | ἱμάντες | τὼ | ἱμάντε |
| Vocatif | ἱμάς | ἱμάντες | ἱμάντε | |||
| Accusatif | τὸν | ἱμάντα | τοὺς | ἱμάντας | τὼ | ἱμάντε |
| Génitif | τοῦ | ἱμάντος | τῶν | ἱμάντων | τοῖν | ἱμάντοιν |
| Datif | τῷ | ἱμάντι | τοῖς | ἱμᾶσι(ν) | τοῖν | ἱμάντοιν |
ἱμάς, himás masculin
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : ιμάντας
Prononciation
- *\hi.más\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\(h)iˈmas\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\iˈmas\ (Koinè (IVe siècle))
- *\iˈmas\ (Byzance (Xe siècle))
- *\iˈmas\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901