ἀμνίον
Grec ancien
Étymologie
- Voir ἀμίς, amís (« pot de chambre »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | τὸ | ἀμνίον | τὰ | ἀμνία | τὼ | ἀμνίω |
| Vocatif | ἀμνίον | ἀμνία | ἀμνίω | |||
| Accusatif | τὸ | ἀμνίον | τὰ | ἀμνία | τὼ | ἀμνίω |
| Génitif | τοῦ | ἀμνίου | τῶν | ἀμνίων | τοῖν | ἀμνίοιν |
| Datif | τῷ | ἀμνίῳ | τοῖς | ἀμνίοις | τοῖν | ἀμνίοιν |
ἀμνίον, amníon *\am.ˈni.on\ neutre
Dérivés dans d’autres langues
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
- « ἀμνίον », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage