фидӕ
Étymologie
- Du proto-indo-européen *ph₂tḗr.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | фидӕ | фиддӕлтӕ |
| Génitif | фиди | фиддӕлти |
| Datif | фидӕн | фиддӕлтӕн |
| Allatif | фидӕмӕ | фиддӕлтӕмӕ |
| Ablatif | фидӕй | фиддӕлтӕй |
| Inessif | фиди | фиддӕлти |
| Adessif | фидӕбӕл | фиддӕлтӕбӕл |
| Équatif | фидау | фиддӕлтау |
фидӕ (fidæ) \fidæ\
- (Famille) Père.
Notes
Forme et orthographe du dialecte digor.