ψαλμός
Étymologie
- Du grec ancien ψαλμός, psalmós.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | ψαλμός | οι | ψαλμοί |
| Génitif | του | ψαλμού | των | ψαλμών |
| Accusatif | τον | ψαλμό | τους | ψαλμούς |
| Vocatif | ψαλμέ | ψαλμοί | ||
ψαλμός (psalmós) \psal.ˈmɔs\ masculin
Voir aussi
- ψαλμός sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec)
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | ψαλμός | οἱ | ψαλμοί | τὼ | ψαλμώ |
| Vocatif | ψαλμέ | ψαλμοί | ψαλμώ | |||
| Accusatif | τὸν | ψαλμόν | τοὺς | ψαλμούς | τὼ | ψαλμώ |
| Génitif | τοῦ | ψαλμοῦ | τῶν | ψαλμῶν | τοῖν | ψαλμοῖν |
| Datif | τῷ | ψαλμῷ | τοῖς | ψαλμοῖς | τοῖν | ψαλμοῖν |
ψαλμός, psalmós \psal.ˈmos\ masculin
- Son de la harpe, air de musique joué sur un instrument à cordes.
- Psaume.
Variantes
- ψάλμα
Dérivés
- ἀντίψαλμος (« harmonieux »)
- διάψαλμα (« interlude »)
- ἐπιψαλμός (« accompagnement à la harpe »)
- ψαλμίζω (« chanter en s’accompagnant de la harpe »)
- ψαλμῳδία (« psalmodie »)
- ψαλμῳδός (« psalmiste »)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « ψαλμός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage