χορεία
Étymologie
- Du grec ancien χορεία, khoreía.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | χορεία | οι | χορείες |
| Génitif | της | χορείας | των | χορειών |
| Accusatif | τη(ν) | χορεία | τις | χορείες |
| Vocatif | χορεία | χορείες | ||
χορεία \Prononciation ?\ féminin
Grec ancien
Étymologie
- De χορεύω.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | χορεία | αἱ | χορειαι | τὼ | χορεία |
| Vocatif | χορεία | χορειαι | χορεία | |||
| Accusatif | τὴν | χορείαν | τὰς | χορείας | τὼ | χορεία |
| Génitif | τῆς | χορείας | τῶν | [[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]] | τοῖν | χορείαιν |
| Datif | τῇ | χορείᾳ | ταῖς | χορείαις | τοῖν | χορείαιν |
χορεία, khoreía *\Prononciation ?\ féminin
- Action de danser d’après certaines règles ; danse.
- (En particulier) Danse ou chœur de jeunes filles, ronde.
- Air de danse.
Références
- « χορεία », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901