φῆλος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φῆλος | φήλη | φῆλον | |||
| vocatif | φῆλε | φήλη | φῆλον | |||
| accusatif | φῆλον | φήλην | φῆλον | |||
| génitif | φήλου | φήλης | φήλου | |||
| datif | φήλῳ | φήλῃ | φήλῳ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φήλω | φήλα | φήλω | |||
| vocatif | φήλω | φήλω | φήλω | |||
| accusatif | φήλω | φήλα | φήλω | |||
| génitif | φήλοιν | φήλαιν | φήλοιν | |||
| datif | φήλοιν | φήλαιν | φήλοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φῆλοι | φῆλαι | φῆλα | |||
| vocatif | φῆλοι | φῆλαι | φῆλα | |||
| accusatif | φήλους | φήλας | φῆλα | |||
| génitif | φήλων | φήλων | φήλων | |||
| datif | φήλοις | φήλαις | φήλοις | |||
φῆλος, phêlos
Dérivés
- φηλητής
Prononciation
- *\pʰɛ̂ː.los\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ˈpʰe.los\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ˈɸi.los\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ˈfi.los\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ˈfi.los\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- « φῆλος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage