φιλότιμος
Étymologie
Adjectif
φιλότιμος \fi.ˈlɔ.ti.mɔs\
Antonymes
- αφιλότιμος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ϕιλότιμος | ϕιλότιμος | ϕιλότιμον | |||
| vocatif | ϕιλότιμε | ϕιλότιμε | ϕιλότιμον | |||
| accusatif | ϕιλότιμον | ϕιλότιμον | ϕιλότιμον | |||
| génitif | ϕιλοτίμου | ϕιλοτίμου | ϕιλοτίμου | |||
| datif | ϕιλοτίμῳ | ϕιλοτίμῳ | ϕιλοτίμῳ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ϕιλοτίμω | ϕιλοτίμω | ϕιλοτίμω | |||
| vocatif | ϕιλοτίμω | ϕιλοτίμω | ϕιλοτίμω | |||
| accusatif | ϕιλοτίμω | ϕιλοτίμω | ϕιλοτίμω | |||
| génitif | ϕιλοτίμοιν | ϕιλοτίμοιν | ϕιλοτίμοιν | |||
| datif | ϕιλοτίμοιν | ϕιλοτίμοιν | ϕιλοτίμοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ϕιλότιμοι | ϕιλότιμοι | ϕιλότιμα | |||
| vocatif | ϕιλότιμοι | ϕιλότιμοι | ϕιλότιμα | |||
| accusatif | ϕιλοτίμους | ϕιλοτίμους | ϕιλότιμα | |||
| génitif | ϕιλοτίμων | ϕιλοτίμων | ϕιλοτίμων | |||
| datif | ϕιλοτίμοις | ϕιλοτίμοις | ϕιλοτίμοις | |||
φιλότιμος, ος, ον [ῐῑ]. Ancienne écriture : ϕιλότιμος.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952