υποθήκη
Étymologie
- Du grec ancien ὑποθήκη.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | υποθήκη | οι | υποθήκες |
| Génitif | της | υποθήκης | των | υποθηκών |
| Accusatif | τη(ν) | υποθήκη | τις | υποθήκες |
| Vocatif | υποθήκη | υποθήκες | ||
υποθήκη (ipothíki) \i.pɔ.ˈθi.ci\ féminin
- (Droit) Hypothèque.