προφητικός

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de προφήτης, prophêtês (« prophète »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif προϕητιϰός προϕητιϰή προϕητιϰόν
vocatif προϕητιϰέ προϕητιϰή προϕητιϰόν
accusatif προϕητιϰόν προϕητιϰήν προϕητιϰόν
génitif προϕητιϰοῦ προϕητιϰῆς προϕητιϰοῦ
datif προϕητιϰῷ προϕητιϰῇ προϕητιϰῷ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif προϕητιϰώ προϕητιϰά προϕητιϰώ
vocatif προϕητιϰώ προϕητιϰά προϕητιϰώ
accusatif προϕητιϰώ προϕητιϰά προϕητιϰώ
génitif προϕητιϰοῖν προϕητιϰαῖν προϕητιϰοῖν
datif προϕητιϰοῖν προϕητιϰαῖν προϕητιϰοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif προϕητιϰοί προϕητιϰαί προϕητιϰά
vocatif προϕητιϰοί προϕητιϰαί προϕητιϰά
accusatif προϕητιϰούς προϕητιϰάς προϕητιϰά
génitif προϕητιϰῶν προϕητιϰῶν προϕητιϰῶν
datif προϕητιϰοῖς προϕητιϰαῖς προϕητιϰοῖς

προφητικός, prophêtikos

  1. Prophétique.

Références

  • Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.