παροξύτονος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | παροξύτονός | παροξύτονός | παροξύτονόν | |||
| vocatif | παροξύτονέ | παροξύτονέ | παροξύτονόν | |||
| accusatif | παροξύτονόν | παροξύτονόν | παροξύτονόν | |||
| génitif | παροξύτονοῦ | παροξύτονοῦ | παροξύτονοῦ | |||
| datif | παροξύτονῷ | παροξύτονῷ | παροξύτονῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | παροξύτονώ | παροξύτονώ | παροξύτονώ | |||
| vocatif | παροξύτονώ | παροξύτονώ | παροξύτονώ | |||
| accusatif | παροξύτονώ | παροξύτονώ | παροξύτονώ | |||
| génitif | παροξύτονοῖν | παροξύτονοῖν | παροξύτονοῖν | |||
| datif | παροξύτονοῖν | παροξύτονοῖν | παροξύτονοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | παροξύτονοί | παροξύτονοί | παροξύτονά | |||
| vocatif | παροξύτονοί | παροξύτονοί | παροξύτονά | |||
| accusatif | παροξύτονούς | παροξύτονούς | παροξύτονά | |||
| génitif | παροξύτονῶν | παροξύτονῶν | παροξύτονῶν | |||
| datif | παροξύτονοῖς | παροξύτονοῖς | παροξύτονοῖς | |||
παροξύτονος, ος, ον, paroxútonos *\Prononciation ?\
- (Grammaire) Paroxyton, marqué de l’accent aigu sur l’avant-dernière syllabe.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901