οὐδείς
Grec ancien
Étymologie
Adjectif indéfini
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | οὐδείς | οὐδεμίᾱ | οὐδέν | |||
| vocatif | οὐδείς | οὐδεμίᾱ | οὐδέν | |||
| accusatif | οὐδένα | ουδεμίαν | οὐδέν | |||
| génitif | οὐδενός | οὐδεμιᾶς | οὐδενός | |||
| datif | οὐδενί | οὐδεμιᾷ | οὐδενί | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | οὐδένε | οὐδεμίᾱ | οὐδένε | |||
| vocatif | οὐδένε | οὐδεμίᾱ | οὐδένε | |||
| accusatif | οὐδένε | οὐδεμίᾱ | οὐδένε | |||
| génitif | οὐδένοιν | οὐδεμίαιν | οὐδένοιν | |||
| datif | οὐδένοιν | οὐδεμίαιν | οὐδένοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | οὐδένες | οὐδεμίαι | οὐδένᾰ | |||
| vocatif | οὐδένες | οὐδεμίαι | οὐδένᾰ | |||
| accusatif | οὐδένᾰς | οὐδεμίας | οὐδένᾰ | |||
| génitif | οὐδένων | οὐδεμιῶν | οὐδένων | |||
| datif | οὐδέσι(ν) | οὐδεμίαις | οὐδέσι(ν) | |||
οὐδείς, oudeís *\oː.ˈdeːs\
- Aucun, aucune.
- Qui n’a pas de valeur, de considération.
Pronom indéfini
Variantes
- οὐθείς
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952