Κίρκη
Grec ancien
Étymologie
- De κίρκος, kírkos (« faucon »).
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | Κίρκη |
| Vocatif | Κίρκη | |
| Accusatif | τὴν | Κίρκην |
| Génitif | τῆς | Κίρκης |
| Datif | τῇ | Κίρκῃ |
Κίρκη, Kírkē féminin singulier
Dérivés
- Latin : Circe
Prononciation
- *\kír.kɛː\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ˈkir.ke̝\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ˈcir.ci\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ˈcir.ci\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ˈcir.ci\ (Constantinople (XVe siècle))