Βερενίκη
Étymologie
- Du grec ancien Βερενίκη, Bereníkē.
Nom propre
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | Βερενίκη | οι | — |
| Génitif | της | Βερενίκης | των | — |
| Accusatif | τη(ν) | Βερενίκη | τις | — |
| Vocatif | Βερενίκη | — | ||
Βερενίκη, Vereníki \ve.reˈni.ci\ féminin
Grec ancien
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | Βερενίκη |
| Vocatif | Βερενίκη | |
| Accusatif | τὴν | Βερενίκην |
| Génitif | τῆς | Βερενίκης |
| Datif | τῇ | Βερενίκῃ |
Βερενίκη, Bereníkē féminin
Prononciation
- *\be.re.nǐː.kɛː\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\be.reˈni.ke̝\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\βe.reˈni.ci\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ve.reˈni.ci\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ve.reˈni.ci\ (Constantinople (XVe siècle))