švindl
Étymologie
- De l’allemand Schwindel (« vertige, fraude »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | švindl | švindly |
| Génitif | švindlu | švindlů |
| Datif | švindlu | švindlům |
| Accusatif | švindl | švindly |
| Vocatif | švindle | švindly |
| Locatif | švindlu | švindlech |
| Instrumental | švindlem | švindly |
švindl \ʃvɪndl̩\ masculin inanimé
Synonymes
Dérivés
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage