čitatel
Étymologie
Nom commun 1
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | čitatel | čitatele |
| Génitif | čitatele | čitatelů |
| Datif | čitateli | čitatelům |
| Accusatif | čitatel | čitatele |
| Vocatif | čitateli | čitatele |
| Locatif | čitateli | čitatelích |
| Instrumental | čitatelem | čitateli |
čitatel \t͡ʃɪtatɛl\ masculin inanimé
- (Mathématiques) Numérateur.
Čitatele byly sečteny.
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Antonymes
Nom commun 2
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | čitatel | čitatelé |
| Génitif | čitatele | čitatelů |
| Datif | čitateli ou čitatelovi |
čitatelům |
| Accusatif | čitatele | čitatele |
| Vocatif | čitateli | čitatelé |
| Locatif | čitateli ou čitatelovi |
čitatelích |
| Instrumental | čitatelem | čitateli |
čitatel \t͡ʃɪtatɛl\ masculin animé
- Personne chargé de compter, scrutateur.
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage